طراحی بیوانفورماتیک برای تولید واکسن پپتیدی vascular endothelial growth factor-a (vegf-a) انسانی و ارزیابی آنتی بادی پلی کلونال اختصاصی آن در موش

مقدمه: بافت توموری، بدون فرایند آنژیوژنز نمی تواند بیش از 2 میلی متر مکعب در بدن رشد کند. عامل رشد اندوتلیال عروقی (vascular endothelial growth factor یا vegf) نقش حیاتی در این فرایند دارد و مهار آن، می تواند به عنوان یکی از راهبردهای ایمنی درمانی سرطان به کار رود. روش ها: توالی پپتیدی ایزوفرم های vegf-a، از پایگاه های داده ی پروتئینی، انتخاب و با نرم افزارهای رایج هم راستاسازی گردید. اپی توپ های تحریک کننده ی پاسخ ایمنی شناسایی و از نظر عدم هم پوشانی با سایر پروتئین های بدن بررسی شدند. توالی پپتیدی، پس از تولید با keyhole limpet hemocyanin (klh) کونژوگه شد و جهت ایمن سازی موش ها استفاده گردید. تیتر آنتی بادی پلی کلونال ضد vegf-a با روش enzyme-linked immunosorbent assay (elisa) و با کمک پپتید کونژوگه شده با آلبومین سرم گاوی (bovine serum albumin یا bsa) اندازه گیری شد. یافته ها: توالی پپتیدی 41 اسید آمینه ای انتخابی از نظر بیوانفورماتیک هیچ گونه هم پوشانی با سایر پروتئین های بدن نشان نداد و از لحاظ نظری، آنتی ژنیسیته ی کافی و توانایی تحریک پاسخ ایمونولوژیک ضد توموری را داشت. با روش elisa، در موش های واکسینه در مقایسه با گروه شاهد افزایش تیتر آنتی بادی اختصاصی مشاهده شد. الکتروفورز پپتید کونژوگه با bsa، نشان داد که کونژوگاسیون به طور مؤثری انجام شده و مراحل بهینه سازی آزمون elisa اثبات کرد که در صورت پوشاندن پلیت های elisa با کونژوگه ی پیش گفته، نتایج حاصل تکرار پذیری بهتری نسبت به پوشاندن پلیت با پپتید خالص دارد. نتیجه گیری: نتایج بر کارآمدی پپتید کونژوگه با klh جهت ایمن سازی و تولید آنتی بادی پلی کلونال ضد vegf تأکید داشت. بالا بودن تیتر آنتی بادی تولید شده بر ضد این آنتی ژن، پیشنهاد می کند که این پپتید، می تواند به عنوان تحریک کننده ی سیستم ایمنی در مدل حیوانی به کار رود.